Alanya Belediyesi'nin 'Denizcilik ve Gemi Müzesi' projesi kapsamında, yaklaşık 800 yıllık geçmişe sahip 2 sarnıç restore edildi. Hisariçi Mahallesi'nde 13'üncü yüzyılda genel kullanım amaçlı inşa edilen Selçuklu yapıları arasında yer alan Mecdüddin (Mecveddin) Sarnıcı ile Selçuklu döneminde liman hamamının su ihtiyacını karşılamak için kullanılan büyük sarnıcın restorasyonu tamamlandı.

'KALENİN EN BÜYÜK SARNICI'

Alanya Belediye Başkanı MHP'li Adem Murat Yücel, Denizcilik ve Gemi Müzesi çalışmaları kapsamında tarihi kaledeki büyük sarnıçların restore edilerek ziyarete açılmasını hedeflediklerini söyledi. Mecdüddin Sarnıcı'nın, 1'inci Derece Doğal, Arkeolojik, Tarihi ve Kentsel Sit Alanı Alanya Kalesi'nin en büyük sarnıçlarından olduğunu belirten Başkan Yücel, "Evliya Çelebi'nin 'Necmuddin Sarnıcı' olarak adlandırdığı sarnıcın üstünde herhangi bir kitabe bulunmuyor ancak İbrahim Hakkı Konyalı'ya göre bu sarnıç adını Karamanoğlu Mecduddin Mahmut'tan alıyor" dedi. 

SERGİ VE SÖYLEŞİ MEKANI OLDU

Restore edilen diğer sarnıcın ise moloz taş ve harçla örülmüş tonozlu (tavan örtüsü), birbirine bitişik 2 mekandan oluştuğunu vurgulayan Başkan Yücel, şöyle dedi:

"Restorasyon çalışması sırasında yapının içinde 2 mekanı birbirine bağlayan ve sonradan örülerek kapatıldığı anlaşılan 2 adet kemer açıklığı temizlendi, yapının çatısında ve çevresinde kazı çalışmaları yapıldı. Yapı restorasyonun ardından sergi ve söyleşi mekanı olarak kullanılıyor. Bu sarnıç Selçuklu döneminde liman hamamının su rezervi için kullanılmış. Su ihtiyacı ise sur dışındaki doğal kaynaktan gelen Roma dönemine ait su kanalındaki dağıtım sisteminden sağlanıyormuş. Restorasyon çalışmalarıyla birlikte yapının bitişiğinde bulunan 13'üncü yüzyıl Girene Çeşmesi de onarıldı."

500'E YAKIN SARNIÇ BULUNUYOR

Alanya Kalesi'ndeki yerleşim alanlarında su ihtiyacının karşılanması için inşa edilen farklı boyutlarda yaklaşık 500 sarnıç bulunuyor. Bunlardan bazıları kayalara oyularak, bazıları bağımsız, bazıları ise yapıların içinde konumlandırılmış halde yer alıyor. Çoğu 13'üncü yüzyıl yapıları olan genel kullanım amaçlı sarnıçlar, kale halkı tarafından 1960'larda şebeke suyu bağlanıncaya kadar kullanılıyordu. 20'nci yüzyıl başlarından itibaren ahşap evlerdeki su ihtiyacını karşılamak için çatıya yağan yağmur suyunun toplama sistemiyle doldurulduğu sarnıçlar genellikle evlerin mutfaklarında yer alıyor.